Karar verme anları

Önümde açılan yollar… seçenekler… birçok seçenek… karar verme anları… zihnimin karıştığını hissettiğim anlar… fazla düşünmekten gelen yorgunluklar… iç çocuğunla konuş önerisi geldi… kalbini dinle vs… sabah erkenden uyandım saat 5:30 civarı… ve zihnime o üşüşen düşünceleri fark ettim… tamam her ne gelirse kabulüm… düşüncelerime arkadaşça yaklaşabilir miyim… itmeden, çekmeden, çekiştirmeden… hadi dedim meditasyon yapayım, sessiz oturuş… nefesime odaklanıyorum… aldığım nefes, verdiğim nefes.. karın duvarımı fark ediyorum… düşünceler geliyor… biliyorum illa ki gelecek… benim gibi bir de gezegeniniz merkür ise vıdı vıdı vıdı…:)

baktım olacak gibi değil, bir sıkışma hali, duramıyorum, yok oturamıyorum… bıraktım meditasyonu, yazmaya başladım… herkese iyi gelen şey farklıdır… ya da her anın ihtiyacı değişebilir… yeter ki sen, sana iyi gelen şeyi bul… benim ki böyle anlarda biliyorum ki yazmak... sansürsüzce, filtresiz yazmak, kendime dürüst bir şekilde… ne varsa çıksın ortaya.. evet bu bir topraklanma sağlıyor… içimdekileri dışarı akıtmanın, kendimi görmenin, fark etmemin rahatlığı… ve uzun uzun yazdıktan, satırlara içimi döktükten sonra önceliklerimi belirledim… ve odağımı bu önceliklerimde tutmaya karar verdim… biliyorum o vıdılayan düşünceler her an gelebilir… tek yapacağım kendime hatırlatmak… yazmak da zaten bunu kalıcı kılıyor… iyi ki yazıyorum… yazmanın şifalandırıcı gücüne çok şükrediyorum…