Sorumluluk

Neydi ki bu omuzlardaki, sırttaki ağrıların sebebi?.. hepsi o duygusal yüklerin fiziksel bedendeki tezahürüydü… Peki neydi bu yükler?.. aslında senin sorumluluğunda olmayan işleri de yapmaya kalkmak, ya da herşeyden kendini sorumlu hissetmek, fazla sorumlu hissetmek, belki de dünyanın yükünü sırtında taşıdığını hissetmek vs…

Aslında sorumluluk, kendi hayatının sorumluluğunu aldığın ve başkalarının da kendi sorumluluğunu almasına izin verdiğin bir alan… acele etmeden alan ve zaman tanıyarak izin vermek… herkesin hızı farklı olabilir, o yavaş diye, aman bitsin diye işi üstüne almamak ya da alkış toplamak, onay almak adına kendinden ödün vererek fazla yüklerin altına girmemek… ya da o kurtarıcı, kahraman rolüne girmemek… herkes kahramanları çok sever, cesurdur onlar, sevilir ve beğenilir…

Ancak senin kurtarıcı olman için birilerinin de kurban olması gerekiyordur ve bu bir bağımlılık ilişkisini gerektirir… Kurban kendi gücünü eline almayı seçtiğinde kurtarıcı kendini işlevsiz hissedebilir…

Bırak herkes kendi hayatının kahramanı olsun… çünkü herkesin bunu yaratacak gücü var… sadece hatırlamak gerekiyor, çünkü insan denen varlık, evrenin bireyselleşmiş halidir… o yüzden başkalarının yükünü almaya, taşımaya gerek yok bu hayatta…

Evet birbirimize gerektiğinde yardım edip, alan açıp, destek olabiliriz ama birbirimizi taşımak ya da bir başkasının hayatını yaşamak çok başka… Beden hemen tepki veriyor bu durumlara ve bedenin en çok sevdiği konuşma şekillerinden biri ağrı, rahatsızlık hisleri, belki sıkışma, daralma… dikkat et, o hep bizle konuşuyor… onu duymadığımızda işi daha da ilerilere taşıyarak hastalık yaratıyor… benimle ilgilen, beni gör, bana özen göster, beni sev diyor…

Beden ruha açılan kapılar barındırır. Ruhunla hizalı olmadığında, yaşamadığında, onun da seninle konuşup, iletişim kurma aracı bedendir…