Hissedebilmek sevgiyi…

Sevginin dilden kalbe inmesi ne güzel bir mertebe… hissedebilmek sevgiyi… senden yayılan enerjinin bu olması… gönlünün çağıldaması, kalp zenginliği ne güzel… kalbin hafiflik hissi…

Bir insanı gördüğünde ne hissediyorsun?.. Dün samimi bir arkadaşımın çocukluk fotoğrafını gördüğümde çok duygulandım… İşte bedenimde oluşan bu güzel hisler benim hediyem… Her sabah çocuklarımın şirin yüzlerini görüp hissettiğim o sevgi ve şefkat hisleri benim hediyem… Babama baktığımda yüzünde gördüğüm o ışık… annemin o tatlı kahkahalarını duyduğumda hissettiğim neşe, benim hediyem…

Bazen sıcacık kalpten bir iletişim sebep olur, o yumuşacık pembemsi hislere… aranızda kilometreler, okyanuslar da olsa, kalpten kalbe giden yol kısadır… Aslında senin gösterdiğin içtenlik ve samimiyet, bedenine olumlu hisler olarak geri döner, iyi hisler uyanır içinde… işte bu da bedenin hediyesidir…

Yargılanmadığını hissettiğin, kabul gördüğün, sevdiğini ve sevildiğini hissettiğin sıcacık bir çevre, sevgi dolu bir kabul ortamı nasıl olurdu?.. İnsanların dayanışma içerisinde olduğu bir ortam… birbirlerini görünce içten gülümsüyorlar… sevgi hissediyorlar… kalpleri daha yüksek bir frekansta titreşiyor… Birbirlerinin iyi taraflarına odaklanıyorlar, olumlu yönlerini besliyorlar… insanlar paylaşım içerisinde… Ne güzel olurdu böyle bir ortam… yüce bir gönülle yaşamak, hissedebilmek sevgiyi tüm hücrelerinde…

Birbirine giden yolda kalp kadar hızlı bir yol var mıdır? 💗