Bugün daha net anladım, amerikan ya da ingiliz menşeili kişisel gelişim eğitimlerinde beni rahatsız eden şeyin ne olduğunu…, diğerkâmlık eksikliği… Empatiden bahsedilir ancak empati zihinde olan birşey, duyguya inmez, inmesi de önerilmez…
Diğerkâmın anlamı, karşınızdakinin duygu ve düşüncelerini anlayabilmekten öte, aynı duyguları hissedebilmenizdir… Empati daha çok zihnin işi iken, diğerkâmlık aslen kalbin işidir… Bir arkadaşınız bir yakınını kaybettiğinde ”seni anlıyorum canım, çok acı” demek empati, onunla birlikte sessizce gözyaşı dökmek diğerkâmlıktır…
Çoğu kişisel gelişimci ise “başkasının duygusunu üstüne alma!, yok senin de enerjin düşer, frekansın düşer, düşebilir!” der… Ancak diğerkâmlık yaptığında gelişen dostluk kadar güzel bir hediye, yükselmişlik hali, doyurucu bir şey olabilir mi!…, gönlün doyurulması bu…
Sufi olan Musa dededen duydum diğerkâmlık meselesini… Bizim kültürümüzde, özümüzde olan birşey zaten,… oysa bu yabancı menşeili kişisel gelişim eğitimlerinde bizi kendi güzel değerlerimizden uzaklaştırıp, çok fazla kendine odaklı, daha bencil yaşamlara itiyorlarmış gibi hissediyorum bazen…
Bugün diğerkâmlık üzerine okuduğum bir hikaye bile gönlüme ne iyi geldi:
Bir gün sormuşlar ermişlerden birine: “sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?”
“Bakın göstereyim” demiş ermiş. Önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış… Hepsi oturmuşlar yerlerine… Derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar…
Ermiş:
“Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz” diye bir de şart koymuş…
“peki” demişler ve içmeye teşebbüs etmişler…
Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına… En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan…
Bunun üzerine “şimdi…” demiş ermiş… “Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe”, yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa…
“Buyrun” deyince her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp, sonra karşısındaki kardeşine uzatarak içmişler çorbalarını… Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan…
“işte” demiş derviş.
“kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse o aç kalacaktır ve kim kardeşini düşünür de doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır. Şüphesiz şunu da unutmayın, hayat pazarında alan değil veren kazançlıdır her zaman…”💫
kesifyolculugum 🦋💗 
Bu da bir çeşit bencillik değil midir? Yardım edelim ki yardım görelim. İyilik edelim ki iyilik görelim. İçinde beklenti olan yardım veya iyilik erdemli olmanın bir nişanesi olabilir mi hiç?
BeğenBeğen
Hikayede bahsedilen şey dayanışma, birbirini destekleme… kendi çıkarını düşündüğün kadar karşı tarafın çıkarlarını da gözetebiliyor musun, erdemli olan budur
BeğenLiked by 1 kişi
Empati kurabildiğinden herkes bahsediyor ama diğerkâmlık gerçekten çok erdem ihtiva ediyor ve kendinden hissederek en içinden sevgi fedakârlığı da yapabilmek özünden hissederek yüreğinin kilidini verebilme cesaretidir bence
BeğenLiked by 1 kişi
👍😊
BeğenBeğen
Herkes için değerkâm bir yaklaşım sergilemek bu zamanda çok zor. Çünkü insanlarda o sizin yakındığınız garip bir farkındalık öyle uç kısımlarda gelişmiş ki, siz iyi niyetle ve kendinize gibi düşünce içindeyken, karşınızdakinin bir art niyet araması ya da arkanızdan bu niyeti sarsacak bir çok söylem, eylemle karşılaşmanız tüm o iyi niyeti bir anda alt üst edebiliyor. O bahsettiğiniz yabancı eğitimin içinde yer alan ve algılarımızı, tüm tatlarıyla bozana her ne diyorsanız doğrudur, diğer yandan ise onlar ancak bu kadar uyanık oldukları için yol aldılar, yoksa bugün neden hala her türlü yenilik, gelişim onlardan geliyor. Bireysel düşünce gücü ancak bunu başarabilirdi. Bizde ise hâlâ tabi olma, emir alma, bir başına bir işin üstünden gelememe…. Tek başına kaç kişi tatile çıkabilmiştir ve bunun % oranı kaçtır ülkemizde hiç düşündünüz mü mesele? Bunu diğer milletlerin insanlarıyla karşılaştırdığınızda bu dahi bizlere kendimizle ilgili pek çok alanda bir cevap verecektir. Güzel bir konuya değinmişsiniz. teşekkürler…
BeğenBeğen
Yorumlarınız için teşekkürler… Diğerkâmlığın üst bir bilinç seviyesi olduğunu düşünüyorum, birlik hissini uyandıran, halden anlamayı ve iyi niyeti içeren, karşıdakinin hakkını da kendin gibi gözeten bir duyarlılık hali, sadece insan için değil diğer canlıları da kapsayan… Bu bilincin yayılmasının, aslında bugün modern toplumlarda görülen birçok rahatsızlığın altında yatan yalnızlık hissinin de ilacı olacağını ve toplumların kurtuluşunu sağlayacağını düşünüyorum. En eski kutsal metinlerde de şöyle geçer ‘kim ki bir diğerinin üzüntüleriyle üzülüp, neşeleriyle sevinince en yüksek spiritüel bütünleşmeyi yaşamış olur…
BeğenLiked by 1 kişi