
Samadhi Bhagavadgita’ ta şu şekilde tanımlanmış:
“Meditasyon çok derin olunca, nefes çok yavaşlıyor, bütün bedenin duyumları dıştan gelen şeylere kapanıyor, sonra zihnin hareketleri diniyor, en ilkel istekler bile gitmeye başlıyor, bu duyumsal ve duygusal dalgalar akmayınca, ruh özgürleşiyor, en azından bir süre için, işte bu samadhi…”
Ancak yıllarca yapılan, uzun meditasyon sonrasında bu hal yaşanıyor, o yüzden pratik yapmak önemli… Her kim adanmış bir şekilde, düzenli ve disiplinli olarak bu pratiği yaparsa, er ya da geç samadhi halini yaşayacaktır..
Bu derin meditasyon halini uzun süre deneyimleyen kişi, artık içsel özgürlükte yaşıyor…