Zannediyorlar ki, gerçeğe uyanınca artık korku olmayacak…, üzüntü olmayacak…, öfke olmayacak!… Oysa bunlar, başına birşey geldiğinde ya da bir haber aldığında doğal olarak oluşan tepkiler…
Aydınlanmış kişi, o korkunun geldiğini görüyor, bütün süreci izliyor, süreçte gelen düşünceleri farkediyor sonra korkunun geçtiğini görüyor; üzüntünün geldiğini görüyor, süreci gözlemliyor ve geçtiğini görüyor…
Bilemezsin kim uyanıyor, kim uyanmıyor!… Uyanan kişi hissiz değil!… Kendinize “buna niye üzüldüm, niye öfkelendim” demeyin!… Asıl ızdırap yaratan ne tepki duyduğun değil, hissettikten sonra ona takılmış olman!… “ben niye böyleyim!…” demen.., bu düşünceye takık olman cehennem!…
Oysa diyebilirsin kendine ‘evet burda böyle bir tepki oldu’…. Ne hissediyorsan o hissin gelip geçtiğini gözlemle!…, o hisse tutunmadan!… “ben böyleyim, şöyleyim!” dediğini farkettiğinde nefesine dönmen iyi bir araç olabilir!..
(yoga ders notlarımdan derlemedir…)
kesifyolculugum 🦋💗 
tepkiler olması gerekenlerdir, karşılık olarak gösterilen tepkiler benim düşünceme göre yaşanmalı, bastırılmamalı, tüketilmeli ama sanırım yazıda belirtilen suçluluk hissi güçlü bir duygudur ve onu uzun süre deneyimlemek zarar vermeye başlar..
BeğenLiked by 1 kişi
Çok doğru💫
BeğenBeğen