Bhagavadgita Mahabarata destanının bir parçası… Mahabarata bir savaş destanı, gitada bahsedilen savaş ise bir toprak savaşı değil, içimizdeki savaş… Kendine hükmetmek istiyorsan bu hayatta gireceğin savaş, bu yaşamdan başarılı ayrılmak istiyorsan…
M.Ö. 1500 yıllarında Aryan kültürü Hazar’ dan iniyor ve Hint kültürüyle karışıyor ve Sanskrit dilini Aryanlar getiriyor… Aryanlar İndus vadisine geldiklerinde zaten gelişmiş bir medeniyet var, zengin ve teknolojik olarak gelişmiş bir bölge burası… Yoganın da ilk ortaya çıktığı yer, meditasyon yapılıyor, sonrasında vedalar yazılmış, yani vedalardan önce yoga varmış…, İndus vadisi bugünkü Hindistan ve Pakistan sınırına denk gelen bir bölge…
Aynı zamanda M.Ö.1000 yıllarında Brahmavidya teknikleri var, bu yüksek bir bilim, içeriye doğru, herşeyin kaynağını araştıran bir bilim… Aldoux Huxley’in kalıcı felsefesi ile aynı: 1) Değişen dünyanın altında, değişmeyen sonsuz bir gerçek var 2) Bu gerçek her bireyin kişiliğinin altında da yatıyor 3)Hayatın amacı deneyimsel olarak bu gerçeği keşfetmek Tanrıyı bu dünyada görmek, keşfetmek… 3000 sene boyunca bu gelenek sürmüş, upanişadlarda en erken ve en saf halini görüyoruz bu felsefenin…
Geleneksel olarak Hindistan’da vedalar ve upanişadlar direk ilahi, işitilmiş bilgi olarak geçmektedir… Bhagavadgita da upanişad sayılıyor çünkü tek bir mistik tarafindan yazılmış…
Bhagavadgita’ da geçen bazı önemli metinler: – biri diğerinin üzüntüleriyle üzülüp, neşeleriyle sevinince en yüksek spiritüel bütünleşmeyi yaşamış oluyor.. – Başkalarının içindeki ilahiyi görüp ona göre davranmak… (gita bunu anlatan metinlerle dolu) – beni her yaratığın içinde görende, her zaman mevcut oluyorum; beni her yerde görenlerden ise hiçbir zaman ayrılmıyorum; bütün eylem ve davranışları benden sûre geliyor, nerede yaşarlarsa yaşasınlar benim içimde yaşıyorlar… – arkadaşca ve şefkatli, kötü niyetli olmayanları seviyorum… İlahiyi aynı şekilde her yaratıkta gören, ölümsüzü kalplerde gören, ölümsüzü ölenlerin kalbinde gören, kendilerini ve ötekilerini incitmiyorlar ve en yüksek hedefe varıyorlar…
Spiritüel bir metin olan Bhagavadgita bilincin derinliklerinde olan bir konuşma aslında, Krişna (bilen) ve Arjuna (arayan) arasındaki…, felsefi bir tartışma değil!… O ilahi olan nedir?…Krişna diyor ki “ben her yaratığın kalbindeki o benim..” Bizim kültürümüzdeki ‘bir ben var ki benden içeri’ ona denk gelen, öz…
(Bhagavadgita’yı işlediğimiz yoga ders notlarımdan alıntıdır)
kesifyolculugum 🦋💗 