
Patanjali zamanında en az çaba ile oturmaktı asana, bu daha eski meditatif yogaya raja yoga dendi. Belki Patanjali 10.yy. da yaşasaydı onun pratiği de hareket içerirdi.
Patanjali yoga içe dönüp dinginleşme ile ilgili, yani yoga ile dışa doğru giden bilinci dizginliyorsun, dışardaki şeylerde mutluluk bulma eylemini dizginliyorsun…
Yoganın amacı ızdırabı gidermek…, gerçeği yanlış anlamadan dolayı ızdırap gelebilir… Niye ızdırap çektiğimizi anladığımızda, mutlu ve bilge olmaya başlarız, saf farkındalığı bulmaya başlarız…Bedeni ve zihni dinginleştirerek derin bilgelik içinde oturabiliriz. Belki bir anda aydınlandığımız anlar olabilir, sanki zaman duruyor, sonsuz olan anda herşeyin direk doğasını görmeye başlıyoruz…
Saf farkındalığı gündelik hayatta tanıyamıyoruz…, aklından geçen her düşünce, hareket saf farkındalık değil…, saf farkındalık hareket etmiyor, tamamen derinliklerde yatıyor, değişmiyor, onu farketmiyoruz… Bizim bilincimiz algı, düşünce, anı ve maddeden oluşuyor, birşeyleri görmemize yarıyor ancak derindeki saf farkındalığı görmemize yaramıyor…
Izdırap ötesi mutluluk ve bilgelik saf farkındalıkta yatıyor. Bu özetle patanjali…
(Zeynep Aksoy ile Patanjali sutra derslerinden notlar)